Energia wodna (zwana też hydroenergią)

Hydroenergia jest prawdopodobnie najstarszym i najczęściej wykorzystywanym przez człowieka źródłem energii odnawialnej. Siła drzemiąca w płynącej, bądź spadającej wodzie była od wieków przetwarzana i wykorzystywana gospodarczo. Przed wynalezieniem maszyn elektrycznych i upowszechnieniem elektroenergetyki energię wodną powszechnie wykorzystywano do napędu młynów, tartaków, kuźni i foluszów.
Obecnie energię wodną najczęściej przetwarza się na energię elektryczną za pomocą elektrowni wodnych i zainstalowanych w nich silników zwanych turbinami. Turbiny wodne zbudowane są z metalowych wirników wyposażonych, podobnie jak koła wodne, w łopatki. Tak skonstruowany wirnik pod wpływem przepływu wody obraca się przetwarzając energię wody na energię mechaniczną. Ta z kolei za sprawą sprzężonej z turbinom prądnicy wykorzystywana jest do produkcji energii elektrycznej.
Hydroelektrownie wykorzystują zarówno energię przepływających wód śródlądowych (elektrownie przepływowe) jak i energię ich spadku powstałego w wyniku piętrzenia. Do tej kategorii zaliczamy: elektrownie na zbiornikach o okresowym regulowaniu przepływu, elektrownie w kaskadzie zwartej, a także elektrownie pompowe i elektrownie z członem pompowym. Oprócz wymienionych istnieją również elektrownie wykorzystujące energię fal morskich (tzw. elektrownie maremotoryczne), elektrownie przetwarzające energię przemieszczających się mas prądów morskich oraz obiekty wykorzystujące energię przypływów i odpływów mórz (elektrownie pływowe).
Energia wody jest najbardziej wydajnym źródłem OZE. Sprawność jej przekształcania może przekraczać 80%. Do jej parametrów charakterystycznych należą: spad, czyli różnica wysokości z jakiej woda opada na łopatki turbiny oraz prędkość jej przepływu. Parametry te zależą od szeregu czynników, m.in. warunków geograficznych, hydrologicznych oraz zastosowanych technologii.